خوار شدم زار شدم

 

خوار شدم زار شدم مریض و بیمار شدم

ِز چه رو دود سیاه باز گرفتار شدم

زچه رو از من بیمار شب و روز دل ببری

دل من گر شده تیمار زچه بی عار شدم

لب بدادم به لبش تاکه سرمست شوم 

مست می گشتم و الوده  حال که بیدار شدم 

گوئیا مست شدم فارغ ازین هست شدم 

چشم بستم به همه شاعری بیمار شدم

انکه این دام نهاد برمن و ما ننگش باد 

که ا زین دام خبیث وای که بیزار شدم