تنها در خانه
ادبیات
تنها در خانه
ادبیات
عشق و دوستی
عشق عادل به فضا شد به دنیای مجازی ماست
مهربانی و سخاوت ز فنائی همه جا پا برجاست
دلخوش است پیرو درین عصر معاصر با اوست
مهربان عادل و عدلش به فراخور نیکوست
دل را به کف اورده و مشتاق شدم
چونکه به غم عشق تو بی طاق شدم
سودای تو دلداری و دل بردن ما
مارا بنگر که بی تو باتلاق شدم
سوز عشق
سوز عشق را سالهامیکرد تحمل این پسر
عاشق پاکی نجابت عشق بود بی درد سر
همچو مجنون در ره لیلای خود میزد قدم
یا چو شمع سر تا بپای او بسوزد دم بدم
یاد لیلایش برایش مرحم و ارام دل بود صبحدم
بر سر کویش روان بود روز وشب یا دمبدم
لیلیش نجمه خودش اقا سهیل مبهوت عشق
عشق این عشاق ناب هم زندگی میزد رقم
نازنین نجمه برایش دلبریها کرده بود
روح و ایمان پسراقا سهیل را برده بود
جشن و شور عشقشان تا اوج بود و آ سمان
مثل ایندو عاشق و معشوق ندیدم در جهان
مهربانی را به دل پنهان نکرده اشکار
گل پسر نازم زعشق نازنینش بیقرار
همدم تنهائی ام هست کارگر این پاسبان
مهربانی توی قلبش خرم است و جاودان
گفت پیرو از عروس نازنینش نجمه خاتون با ادب
خنده بر لبهای او افتاد و بر من شور و تب
جای ایندو عاشق ومعشوق بقلبم تا ابد
در ره عشق و امید زندگی بر چیده سد
روزگار خوب
روزگاری که تو هستی زیباست
پیرو م گشته معاصر با من
عطر رویایی پیرو به فضاست
من چقدر آدم شادی هستم
که دلم ثروت پیرو داراست
غرق افکارشم و دانش او
عشق دیرینه پیرو با ماست
ساکت و سردم اگر مبهوتم
که چرا من این جا او آ نجاست
کاش طوفان شود از غصه من
که دلم در غم عشقش دریاست
می نویسم که بگویم تبریک
روز ، روز دوستی در دنیاست
باد ایام به کامت و مبارک روزت
که به دل از غم تو صد غوغاست . . .
چ بگویم
چه بگویم بتو از عزت من کم نشود
سینه ات محرم اسرار و دل و غم نشود
انقدر نیک بدانم همه وقت در همه حال
یار من هستی با دل من کس چو تو محرم نشود
علی کارگر (پیرو)
از ما به شما هزار ارادت
منای اهل دل
حاجیان لبیک گویان می روند تا رمَی شیطانی کنند
همچو ابراهیم و یوسف میروند تا ذکر رحمانی کنند
از منای اهل دل از خود بریدن تا رسیدن ای خدا
حاجیان گویا خدایاهمچو اسمعیل خویش قربانی کنند
باز نخجیر و شکار و صید صیادی رسید
ضَجه مظلوم( ظالم) ظلم اینجا آشکار
ای سعودی از خدا غافل نشو بنگر که قربانی رسید
سلام ..درود
سلامـــم را پذیرا باش پیرو !
درودم را به قلبت پاش پیرو !دورد بی کرانم صد سلامم ،
نثار قلــــب پاکت کاش پیرو !
عادل فنائی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قلبم هستی و آرام جانم
مرا از خود بدان عادل فنائی
که من هم مهر تو از خود بدانم
همه گلبوته های شعر و ترانه
به دنیای مجازی جاودانه
زِ بَس زیباست اشعار نابت
یقین دارم که در قلبها بمانه
منم پیرو مریدت عادل هستم
که از گلبوته های شعر مستم
تو استادی و هستی رهنمایم
یقین دارم بگیری باز دستم
عجب خوش حال و شاد و سرفرازم
برای استادعادل فنائی
ازین شعر تو زیباتر ندیدم
صدای قلب تو عادل شنیدم
بدیدم سینه ماوا کردی ایدوست
که وصل مرد تنها را بدیدم
چه شیرین بود غم هجران و دیدار
شراب و دوری و میخانه پیکار
شدی باران بر این مستانه دلبر
طراوت داری و گاهی چو رگبار
ز تو بهتر درین درگه ندبدم
تو و نا ز تو را بر جان خریدم
غزلهایت صدف باشد فنایی
بجز در در صدف هر گز ندیدم
درفش غصه را عادل رها کن
غم و اندوه را دلبر فنا کن
فروغ جاودان است عشق پاکت
بیا و یگ نظر هم تو بما کن
تو امرم کردی و کردم اطاعت
مرا در شعر کن عادل شفاعت
اگر تنها درین خانه است پیرو
به شعر ناب تو دارد قناعت
علی کارگر (پیرو)
hoo)
رنجش چرا
- ای مهربان با صفا رنجش چرا رنجش چر ا
- عادل فنائی با خدا رنجش چرا رنجش چرا
- سروی و خو ش الحان رفیق دوستی و تو یاری شفیق
- گلبوته شعر و غزل بر من بگو رنجش چرا
- این نت مرا رنجانده است چون دفتری وامانده است
- رنجیده ام من از بلاک از دست تو رنجش چرا
- تو مهربان یار منی استاذ و غمخوار منی
- گویا که روح بر تنی عادل عزیز ر
آی داداشم آی داداشم
شولوخ المه شولوخ المه چورک تو بخور جان داداش
گل بورابا گل بورابا سوی ما جان قارداش جان داداش
