بیقرار هم 

چندی است تند، می گذریم از کنار هم

ظاهر خموش و سرد و نهان بیقرار هم

رخسار خود به سیلی می سرخ کرده ایم

چون لاله ایم هر دو بدل داغدار هم

او را غرور حسن و مرا طبع سربلند

دیری است وا گذاشته در انتظار هم

غافل بهم چو گاه فتد دیدگان ما

گوئیم حال دیده ی شب زنده دار هم

جانا! بیا مخواه جداییّ جسم و جان

دانم که هردو ایم ز جان خواستار هم

چشم من و تو راز نهان فاش می کند

تا کی نهان کنیم غم آشکار هم

عماد خراسانی