مشاعره شعر ناب

 

همیشه تا دم صبح یار بودی 

به هنگام سَحر دلدار بودی 

همیشه در مقام عشق و ایثار

تو بودی یارمن غمخوار بودی

 

تمام طاق ابرویت برایم سایه بانی شد 

من و این سایبان دلبر؛ فدای زلف و گیسویت 

 سوز دل و اشگ سحر 

یا رب بفریادم برس

حیف این عمر گرانمایه ما

بی ثمر  می گذرد وای به ما 

 

تا زِخود بیرون شدم جنت کجا و این جهان 

  این جهان با این همه جور زمان در این مکان

  

یگ جرعه شراب ناب و دلبر 

آو بود و چو شعر ناب در بر

 

یقین دارم که می آیی  بخواب عاشق بیدل

 بیا یکشب بخواب من که محتاج توام دلبر 

 

 

یقین که دارم نوشدارو به کار من نمی آید

یار از پرده برون شو بنگر حال مرا .....     دیر وقتیست نپرسیدی تو احوال مرا

یاچو زالو می مکید او شیره جان مرا ...   یا نشانه میگرفت یک لحظه ایمان مرا

وندرین برزخ دنیا چکنم دلبر من .....         تک و تنها شده ام یار بیا در بر من

یا نظر بازی کنم گاهی رفیق .....      یا نگاهی دلبرم یار شفیق

دیدمش با قلب بشکسته ولی

گفتمش خواهان تو هستم کجا شد همدلی