رها ز جنت

تا زِخود بیرون شدم جنت کجا و این جهان

این جهان با اینهمه جور زمان در این مکان

از برای دانه ای گندم زجنت رانده اَم

آمدم آواره و در توی دنیا مانده اَم

مانده اَم سر در گریبان مات لیلی اینزمان 

بازبان و قلب خود یارب تورا  هَم خوانده اَم