سوز عشق

سوز عشق را سالهامیکرد تحمل این پسر 

عاشق پاکی نجابت عشق بود بی درد سر 

همچو مجنون در ره لیلای خود میزد قدم 

یا چو شمع سر تا بپای او بسوزد دم بدم 

یاد لیلایش برایش مرحم و ارام دل  بود  صبحدم

بر سر کویش روان بود روز وشب یا دمبدم 

لیلیش نجمه خودش اقا سهیل مبهوت عشق 

عشق این عشاق ناب هم زندگی میزد رقم 

نازنین نجمه برایش دلبریها کرده بود 

روح و ایمان پسراقا سهیل را برده بود 

جشن و شور عشقشان تا اوج بود و آ سمان 

مثل ایندو عاشق و معشوق ندیدم در جهان 

مهربانی را به دل پنهان نکرده اشکار 

گل پسر نازم زعشق نازنینش بیقرار 

همدم تنهائی ام هست کارگر این پاسبان 

مهربانی توی قلبش خرم  است و جاودان

گفت پیرو از عروس نازنینش نجمه خاتون با ادب 

خنده بر لبهای او افتاد و بر من شور و تب

جای ایندو عاشق ومعشوق بقلبم تا ابد  

در ره عشق و امید زندگی بر چیده سد