مشاعره

 

من دیدم حافظ و صائب و شهریار دارن سر خال ترک شیرازی دعوا میکنن،وظیفه خودم

 دونستم نظرمو بگم، و البته نا گفته نماند که علی کارگر (پیرو)هم جواب منو داده:

( امیر حسین اکبر پور}

حافظ شیرازی

اگـر آن تـرک شیرازی بـه دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بـخارا را

صائب تبریزی

اگـــر آن تـــرک شـیرازی بـــه دست آرد دل مـــــا را

بــه خــال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد

نــه چـون حـافظ کـه می بخشد سمرقند و بـخارا را

شهریار تبریزی

اگـــــر آن تــــــرک شیرازی بـــه دست آرد دل مــــا را

بـــه خـــال هـنـدویـش بخـشم تــمــام روح و اجـــزا را

  هــر آنکس چـیز می بخشد بـه سـان مرد می بخشد

نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سـر و دسـت و تـن و پــا را به خــاک گور می بخشند

نـــه بـــر آن تـــرک شـیرازی کـــه بــرده جـمله دلها را 

امیر حسین اکبرپور

اگـــر آن تــرک شـیـرازی بــه دسـت آرد دل مـــــارا

عجب بـخـتـی به او رو کـرد،نـمـیکـرد فـکـر اینجـارا

میـــدانم نـمیگــنجد ز خوشحــالــی در پوسـتـش

بگذارید که خوش باشـد هـمــیـن چند روز دنـیـارا

من نمیدم وعده سرخرمـنی چـون حافظ و صائـب

بـه سـان وعــده ی دسـت ها و پا ها و بــخــارا را

بیا بـنـشـیـن به پای گـفتمان بینیم چه میخواهی

فــقــط بـایـد یـکـی را بـرگـزیـنــی : خر یــا خرما را

  علی کارگر (پیرو)

اگر حافظ ببخـشیـده سمرقـنـد و بخـارا را

و یــا صــائــب بــداده دســت و هــم پــارا

ویا از شهریار برده تو گویی روح و دلها را

"اکبـرپور"چنین گفته که یا خر را و خرمارا

منم"پیرو"چنین گویم به یگ بوسه ز لبها

دهـم دین و دل و جان و عزیزم کل دنیا را

عادل فنایی

عزیز دل علی پیـــــــــــــــــــــرو ! که دادی کل دنیا را

امیــــــــــــــــر آقا حسین اکبر که پورت شدجدا ، یارا !

دهی خرما خـــــــــــــــر و قوت دهی خر را نمی دانی

اگر آن ترک شیرازی خورد با شیـــــــــــــــــر ، خرما را !

سوار آن خــــــــــــــــــــــــــــــر خرما خورت گردد بتازاند

چو رخشی رو نهد ســــــــــــــــــوی سمرقند و بخارا را

حنا بندد ســـــــــــــــــــــر زلف و کند مِش کاکل زردش

کند دســــــــــــــــــــت شما را در حنا شاید کمی پا را

همان بهتــــــــــــــر کند حافظ به خال هندی اش هدیه

سمرقند و بخارا را نه چون ماها که هــــــــــــــــــرجا را

دل و روده ، جگر ، معده ، طحال و شش ، کمی کلیه

نباشــــــــــــــــــــــــد در خور و شایسته آن ترک زیبا را

بیا مــــــــــــــــــــــلکان و تُرک آذری را تَرک رَخشَت کن

وفا را در نگاهش خوان و عشـــــــــــــــــــوه قدّ رعنا را

ببینی تا رُخَش غــــــــــــــرق نگاه و بی خودش گردی

فرشته بینی و یابی تو حورالعیـــــــــــــــــــــــــنِ دانا را

فنائی ترک مـــــــــــــــــــــــلکانی نجیب و دل ربا باشد

اگر باور نداری قصد کن با ســــــــــــــــــــر تو این جا را