فنائی

از فیض الهی چه بگویم که عیان است 

نوریست که در فلب و کنون مایه جان است 

درحال تضرع ز عادل چنین گفتم و اینبار بگوم 

استاد من و ما و نگو والی و استاد زمان است 

سرشار ز عشق و هنر و معرفت عادل

  تا هست فنائی به بر م قوت جان است 

ببار

نه بارون و نه اب جانا سراب است 

دل غمدیده ا م دلبر کباب است 

دعایی هم کنید همراه یاران 

که گویی ابر و باران خواب خواب است

مجذوب شیدا

هیچ میدانی چرا مجذوب شیدایت شدم 

بوده ای رویای من مجذوب دنیایت شدم 

ابتدا گفتی سلام ای دوست مهر کام من 

جذب گفتار و پیام صبح زیبایت شدم 

قاضی الحاجات نگهدار وجودت نازنین 

وندرین معبد تو گویی ترسایت شدم 

اندرون پنهان تو گویی عاشق و معشوق را

چشمه پاک و زلال گویا باز آکه دریایت شدم 

 

سایه ای از بهشت

✦سلام و درود ناب شیدا به پاس شما
✦با طروات گشتم از عطر گل یاس شما

✦میدهم گاهی پیامی.یاسایه ای از بهشت
✦تا بگویم دوست دارم این وجود همچو الماس شما

✦شاد و مسرورم ای صمیمی دوست من
✦از کلام گرم و زیبا و با احساس شما

✦عاجزم از گفتن یک خط دیگر بیشتر
✦ساده میگویم که خیلی ممنونم سپاسم از شما


  من تشکر میکنم از لطف شیدا تا سما 

این طراوت ها همه از گلشن ناب شما 

سایه ساری از بهشت باهر پیام شادم کند 
پیرو تنها به خانه دوستی یادم کند 

کیمیا ست شیدا   دُری در  صدف در بحر پاک 
مهربان و مهر کو ش از اختلالها بیمناک 

عاجز و درمانده بودم همرهم شد با امید 
فرمه با مهربانی داد بر پیرو نوید 

وه چه زیبا و صمیمی هست شیدای عزیز
 وه چه زیبا و صمیمی  هست شیدای عزیز

یگسال گذشت (سعید خیری )

 روزعاشورا ک روز ضجه های شیعه است

این جوان هم باشتاب رفت تاکه برمولارسید

جاده اهواز شده خصم و گرفته جان او

این مصیبت هم به باران روز عاشورا رسید

محرم است عزاداری مولا

سعیدرفته به حق پیوسته بابا

ببارباران ک وقت سوگواریست

ببار عمه ک وقت بی قراریست

دوچشم نازنینت غم گرفته

ولی بابای تو جاش توو بهشته

پدررفته به حق پیوسته بابا

محرم هست وعاشورای مولا

سرو خوش اهنگ من سعیدمن کجایی؟

سعیدمادر یه سال شده ازم جدایی

بیا و اینجا ببین که دلها بی تو خونه 

مادر دلم خون شد از مردم این زمونه 

سعید مادر اینجا نهالی داری باران

باران طراوت داره مادر به نزد یاران 

میگرده دنبال تو عکس تو رو ببینه 

با چشمای پر از غم کنار اون می شینه...

نینوا

کی دگر باره پسر دامن مادر برسد

وای در بحبوحه جنگ اگر شمر ستمگر برسد

حرمله تیر سه شعبه ز کمان کرد رها

وای و صد وای اگر بر گلوی سبط پیمبر برسد

مادر و سینه بی شیر و لب تشنه خشگ

 به علمدار عمو جان بگو آب به علی اَصغر برسد

شُعله وَر گشت دلم وقتی فُرات آنجا بود

 آب این نهر چرا پیرو به علی اکبر نرسد

هُرم گرما و لب تشنه و این جنگ غریب

اینهمه ظُلم یَزید ار چه به  سِبط پیِمبَر برسد 

یاعلی اصغر

در آسمان چشم و دل طفلی بناگه تیر خورد 

 طفل کودکی شش ماهه بودتیر را بجای شیر خورد 

لعنت به قوم اشقیابرحرمله ان کافر دور از خدا 

تیر سه شعله بر گلو زدکافر از دین جدا 

 طفلی که بر دست پدر لب تشنه و بی شیر بود 

در نینوای کربلا گویا که در نخجیر بود 

لعنت به شمر و حرمله لعنت به قوم منحله 

  دلها  همه از سنگ و خاک گویی دلها از گِله 

 زره  برتن نداشت طفل شش ماهه علی اصغر 

شجاعت داشت بر دست پدر در اوج اعلی بود 

علی اصغر 

چو جای آب تیر حرمله بنشسته برتشنه گلوی او

شد  آرام و به بابا یش بزد لبخند علی اصغر 

 

یا علی اصغر

 در آسمان چشم و دل طفلی بناگه تیزر خورد 

 طفل کودکی شش ماهه بودتیر را بجای شیر خورد 

لعنت به قوم اشقیابر   حرمله ان حرامی دور از خدا 

تیر سه شعله بر گلو ای کار از دین جدا 

 طفلی که بر دست پدر لب تشنه و بی شیر بود 

در نینوای کربلا گویا که در نخجیر بود 

لعنت به شمر و حرمله لعنت به قوم منحله 

   دلها  همه از سنگ و خاک گویی دلها از گِله 

محرم آمد

در زمین و آسمان آه است می دانم چرا

چون محرم  آمده ای یار حیرانم چرابهترین ماه خداوند است در روی زمین

ناله ها ازبهر عشق ماه تابان است چرا

زمین وهفت آسمان چون گریه میکرد 

نمیدانم چرا دل بی امان  گریه می کرد بدیدم اسب بی صاحب درین دشت

که میگشت و پریشان و پریشان گریه میکرد

به احوال دل غمگین زینب (سلام الله )

  بدیدم کودک و پیر و جوان  گریهمیکرد

  

شورشی در خلق عالم باز پیدا گشته است 

ماه زیبای محرم یارمن سرگشته است 

نوحه و ماتم رسیدخلقی عزادارند کنون 

لشگری از کوفیان بی حیا در نینوا اینک هویدا گشته است 

سرور و سالار عالم سید و سالار دین

از نماز غافل نشد سالار دین لب تشنهاست

علی کارگر (پیرو)

 د 

سایه بهشت

به دوست مهرکوش شیدا سلام 

در ادینه امروز تا شام و هر روز سلام 

تو داناترین مردمی سایه ای از بهشت 

به این محفل و فرمه دارم سلام 

چو پند گفته ای و حدیث از امام 

به پند و روایت هزاران سلام 

نگاهی به دور و بر انداختی 

به خوب و بد مردمان ساختی 

چو لذت ز این زندگی جسته ای

 
به یا ران و دوستان خود اینچنین گفته ای 

که هر لحظه تمرین کنید زندگی

خدای را شناسید با عشق با بندگی 

که این طعم شیرین در زندگیست 

چو لبخند داری بلب نمره ات  هست بیست

  

سلامت را درودت را علیکی پایدار و جاودان گویم

بگویم که ادیب و سرور و سالار تو اینرا عیان گویم 

  بخشش داری ای والا گهر مهر شیدت پر رونق بود فرمه 

که این هم لحظه ای نیست گفته ای کی در نهان گویم 

شقایق

 

سخت دلبسته تو گشته و عاشق شده ام 

محو  رخسار و تماشای شقایق شده ام 

با سکوتی که فریاد هزاران درد است 

چه بگویم که درین دشت لایق شده ام 

 

برای تو برای تو که ماه این کرانه ای 

برای تو برای تو که بهترین عزیز و جاودانه ای

برای تو که صاحب قلبی پر از عشق و امید 

بهانه میکند دلم تورا که بی بهانه ای

تو عطر پاک گل درین صحن و سرا نشانده ای

 
تو از تبار پاکی و زلال و صادقانه ای

دلیل من برای تو تویی که هستی خود غزل  

درین نوا و این صدا تو خوب و عارفانه ای

علی کارگر (پیرو)

 

نیاز

نیاز با ناز ندارد جای سودا

نیاز دوستان ناگفته پیدا 

توجه کن که اینجا نیست بازار

نکن با معامله دل را تو ازار

به بازار عمل عامل شدیم ما

 ز عشق و عاشقی غافل شدیم ما 

نیاز و ناز هم جایش عوض شد 

به ناز تن هزاران جور مرض شد

نیاز من فقط حق و حقیقت

بلطف حق دل من کرده عادت  

عاشقانه ها

 

برای تو برای تو که ماه این کرانه ای 

برای تو برای تو که بهترین عزیز و جاودانه ای 

برای تو که صاحب قلبی پر از عشق و امید 

بهانه میکند دلم تورا که بی بهانه ای 

تو عطر پاک گل درین صحن و سرا نشانده ای 

تو از تبار پاکی و زلال و صادقانه ای 

دلیل من برای تو تویی که هستی خود غزل 

فرشته خیال من تو همچنان فسانه ای

گاهی اوی دل و گاهی بانوی کویر 

درین نوا و این صدا تو خوب و عارفانه ای

برای تو برای تو که ماه این کرانه ای 

برای تو برای تو که بهترین عزیز و جاودانه ای 

برای تو که صاحب قلبی پر از عشق و امید 

بهانه میکند دلم تورا که بی بهانه ای 

تو عطر پاک گل درین صحن و سرا نشانده ای 

تو از تبار پاکی و زلال و صادقانه ای 

دلیل من برای تو تویی که هستی خود غزل 

نسرین در خیال من تو همچنان فسانه ای 

دلتو با دل من یگ دله کن 

باتوام در همه عمرم کمتر گله کن 

من به امید تو از خویش برون خواهم شد 

تا سر کوی تو منباز رسم حو صله کن

همچو یخ بودم که از عشق تم من اتش گرفتم 

با بوسه لبم را به لبت دوخته بودم

دستم چو گرفتم به پهلوی خود افروخته بودم

همچون پر پروانه که با شمع بسوزد 

در حسرت اغوش تو من سوخته بودم

 

 

 خوشا بر دختر زیبای ایران 

زکرمان اهو این دخت دلیران 

بقلب من نشست اهو درین دشت 

بود اهو مثال بچه شیران 

ببین بابا به مشهد چشم براهه 

ببین مشهد کجا و دشت کرمان 

بودنت را ارج می نهم 

با چشم دل به زیبائی تو خیره میشوم صادقانه چون شمع در سکوت

و سرمای خاموشی خود میسوزم 

تابه سراغم ائی  پروانه وار 

نه نه تا کلبه دلت روشن گردد 

هرجای ایران که باشی باز در قلب من جای داری 

و من قلبم را تقدیم تو میکنم

 

عشق و دوستی

عشق عادل به فضا شد به دنیای مجازی ماست

مهربانی و سخاوت ز فنائی همه جا پا برجاست 

دلخوش است پیرو درین عصر معاصر با اوست 

مهربان عادل و عدلش به فراخور نیکوست  

دل را به کف اورده و مشتاق شدم 

چونکه به غم عشق تو بی طاق شدم 

سودای تو دلداری و دل بردن ما 

مارا بنگر که بی تو باتلاق شدم

سوز عشق

سوز عشق را سالهامیکرد تحمل این پسر 

عاشق پاکی نجابت عشق بود بی درد سر 

همچو مجنون در ره لیلای خود میزد قدم 

یا چو شمع سر تا بپای او بسوزد دم بدم 

یاد لیلایش برایش مرحم و ارام دل  بود  صبحدم

بر سر کویش روان بود روز وشب یا دمبدم 

لیلیش نجمه خودش اقا سهیل مبهوت عشق 

عشق این عشاق ناب هم زندگی میزد رقم 

نازنین نجمه برایش دلبریها کرده بود 

روح و ایمان پسراقا سهیل را برده بود 

جشن و شور عشقشان تا اوج بود و آ سمان 

مثل ایندو عاشق و معشوق ندیدم در جهان 

مهربانی را به دل پنهان نکرده اشکار 

گل پسر نازم زعشق نازنینش بیقرار 

همدم تنهائی ام هست کارگر این پاسبان 

مهربانی توی قلبش خرم  است و جاودان

گفت پیرو از عروس نازنینش نجمه خاتون با ادب 

خنده بر لبهای او افتاد و بر من شور و تب

جای ایندو عاشق ومعشوق بقلبم تا ابد  

در ره عشق و امید زندگی بر چیده سد